Eva Jiřičná: Pierwsza dama czeskiej architektury

Rodowita mieszkanka Zlína, gwiazda światowego formatu

Architektka Eva Jiřičná co prawda urodziła się w Zlinie, mieście króla butów Tomáša Bati, jednak przez całe życie pracowała po prostu na całym świecie. Prowadzi dwie pracownie architektoniczne AI Design: jedną w Pradze, a drugą w Londynie. Projekty Evy Jiřičnej charakteryzują się oryginalnością, a jej jasne wnętrza wypełniają luksusowe sklepy i hotele, prywatne apartamenty, mosty i biura na całym świecie.

Do jej klientów należą arystokraci i odnoszący sukcesy biznesmeni. Charakterystycznym elementem stylu Jiřičnej są także liny napinające do słynnych szklanych schodów, które zobaczyć można w podziwianym przez miłośników designu praskim Hotelu Josef lub Kawiarni Café Purkyně w Pradze.

Tworczość Jiřičnej w Czechach obejmuje na przykład nowoczesną Oranżerię, a więc szklarnię ze szkieletem stalowym przy Fosie Jelenia na terenie Zamku Praskiego, wnętrza Tańczącego Domu w Pradze, Kawiarnię Černá labuť (Czarny Łabędź) nad praskim Domem Towarowym Bílá labuť (Biały Łabędź), praski Hotel Maximiliani kładkę dla pieszych w Brnie. Dla swojego rodzinnego miasta Zlin zaprojektowała Centrum Kongresowe, Centrum Uniwersyteckie i Wydział Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Tomáša Bati.

Zapraszamy do odwiedzenia miejsc w Czechach, którym twarz nadała ta drobna, elegancka dama o szerokim uśmiechu, architektka uznawana na całym świecie.

Zamek Praski 

Eva Jiřičná była także jednym z artystów, którzy pomagali byłemu prezydentowi Václavowi Havlowi upiększać kompleks Zamku Praskiego . Jej dziełem jest oranżeria, najnowszy budynek Ogrodów Królewskich, który znajduje się tuż nad Fosą Jeleni (czes. Jelením příkopem) obok renesansowej Sali do gry w piłkę (czes. Míčovny). Prawie 90-metrowa przeszklona tuba z konstrukcją ze stali nierdzewnej powstała w 1999 roku w miejscu starej szklarni i już na pierwszy rzut oka zwraca uwagę nowoczesnym designem. Czy wiedzą Państwo, że ogrodnicy pałacowi uprawiali cytrusy, migdałowce i inne ciepłolubne rośliny już w czasach Rudolfa II?  Wnętrza oranżerii można zwiedzać w sezonie codziennie.

Centrum kultury Pražská křižovatka

Dla fundacji Vize 97 Václava i Dagmar Havlowych Eva Jiřičná dostosowała wnętrze gotyckiego kościoła św. Anny, należącego do dawnego klasztoru dominikanek na Starym Mieście w Pradze. Powstało tu wielokulturowe centrum Pražská křižovatka, gdzie można zobaczyć wiele dzieł sztuki, na przykład grupę rzeźb Zwiastowanie autorstwa rzeźbiarza Olbrama Zoubka, wazy artysty sztuki szklarskiej Bořka Šípka, Boží mlýnky Václava Havla autorstwa Daniela Pešty, kilka dzieł rzeźbiarza Kurta Gebauera, a także Serce dla Václava Havla, dzieło, które powstało z wosku świeczek zapalonych po śmierci Václava Havla na ulicach i placach w całej Republice Czeskiej.

Praga, Hotel Josef i Maxmilian

 „Wewnątrz obiektów fascynuje mnie światło i praca z nim. Jasność, przejrzystość i materiał w czystej postaci, " mówi Eva Jiřičná. W stu procentach dotyczy to hotelu Josef w jednej z uliczek zabytkowego centrum Pragi, w samym sercu Starego Miasta.



Nowoczesny, przestrzenny i wspaniale oświetlony hotel zaskakuje minimalizmem, czystymi liniami i genius loci. Pani architekt zaprojektowała nie tylko budynek, ale także jego wnętrza, łącznie z wyposażeniem, tkaninami i detalami. Pierwszy designerski hotel w byłych krajach komunistycznych zdobył wiele nagród. Eva Jiřičná współpracowała również przy rekonstrukcji hotelu Maxmilian w ulicy Haštalská.

Kawiarnie praskie 

Jeżeli nie będą się Państwo zatrzymywać w hotelach, to można odwiedzić kawiarnie, w których Eva Jiřičná zostawiła swój wyraźny ślad. W nowoczesnej dwupiętrowej kawiarni Café Purkyně w Domu Medycznym (Lékařský dům) na placu I. P. Pavlova można zobaczyć olśniewające kręcone szklane schody.  Wspaniały widok na praskie dachy otwiera się z kawiarni Černá labuť, która w swojej nazwie nawiązuje do sąsiedniego budynku, domu towarowego Bílá labuť na Nowym Mieście.

Motto życiowe

A na sam koniec jedna myśl, a właściwie motto życiowe Evy Jiřičnej: „Gdyby myśleć tylko o codziennej rzeczywistości, życie nie miałoby sensu. Z bajek uczymy się dwóch podstawowych rzeczy: optymizmu i poczucia humoru.“