Jindřichův Hradec

Prowizorycznie zadaszony i opuszczony przez swych właścicieli obiekt stopniowo pustoszał. Wspaniały ogrodowy pawilon muzyczny z genialną akustyką, perła architektury renesansowej, służył jako skład drewna, złowionej zwierzyny i jako chlew. Dopiero XX wiek docenił znaczenie zamku, a trwająca niemal dwadzieścia lat rekonstrukcja przywróciła mu dawne urzekające piękno.

Dlaczego warto zwiedzić

Włoscy mistrzowie wnieśli z kolebki renesansu śródziemnomorską lekkość i wdzięk do malowniczego pofałdowanego krajobrazu południowych Czech z cichymi lasami i stawami rybnymi. Stary zamek zmienił się w majestatyczny kompleks zamkowo-pałacowy połączony cienistymi arkadami. Rozległy zespół budynków, dziedzińców i zieleni tworzy harmonijną całość z przyległym zabytkowym miastem objętym ochroną.

Radykalna przebudowa według włoskich wzorów przebiegła za czasów Adama II z Hradca. Jego imię nosi najpiękniejszy pałac z wzorcowymi renesansowymi wnętrzami. W tzw. czarnej kuchni pierwotnego średniowiecznego zamku legendarna Biała Dama miała rzekomo gotować swym poddanym słodką kaszę. Jak prawi legenda, widmo Białej Damy pojawia się we wszystkich posiadłościach jej przodków.