Synagoga Staronowa w Pradze

Synagoga, która pamięta czasy średniowiecza

Masywna, kamienna budowla z późnogotyckimi, ceglanymi schodkowymi szczytami powstała około roku 1270. Pierwotnie nazywaną ją Synagogą Nową lub Wielką, jednak wraz z powstawaniem kolejnych synagog pod koniec XVI. wieku zaczęto używać nazwy Staronowa. Przetrwała powodzie, pożary, masakry i sanitację na przełomie XIX. i XX. wieku. Za wyjątkiem lat 1942–45 od siedmiuset lat służy jako bożnica i główna synagoga gminy żydowskiej w Pradze.

Legendy o aniołach i Golemie

Z budynkiem łączy się wiele mitów i legend. Mówi się, że w czasie pożarów getta chroniły ją swoimi skrzydłami anioły pod postacią gołębicy, a jeszcze bardziej znana jest legenda o Golemie. Twórcą dziwnej, sztucznej istoty z gliny miał być najbardziej znany rabin średniowiecznego praskiego getta, rabi Löw – Jehuda Löw ben Becalel (1512–1609). Ludzie szanowali go tak bardzo, że od czasu jego śmierci nikt nie usiadł na jego miejscu w synagodze.

Co kryje się na strychu Synagogi Staronowej?

Istnieje wiele legend o sztucznych istotach, golemach, jednak ta praska należy do najbardziej znanych. Zgodnie z legendą rabin kazał ułożyć glinianego olbrzyma na strychu synagogi, gdzie do dziś obowiązuje zakaz wstępu. Jego ostrożność sięgała tak daleko, że rabin kazał nawet zburzyć zewnętrzne schody, a do drzwi na strych na wysokości dwunastu metrów można dojść wyłącznie za pomocą drabiny. Jednakże pozostałości Golema nie odnaleziono, ani tutaj, ani na strychu innej praskiej synagogi.