Architektura J. Plečnika

Architektura J. Plečnika

Wyjątkowa osobowość w wyjątkowym okresie – architekt Zamku Praskiego Jože Plečnik

Po powstaniu niepodległej Czechosłowacji w 1918 roku Praski Zamek stał się rezydencją prezydentów. Pierwszy z nich, Tomáš Garrigue Masaryk, powierzył modyfikację obszaru zamkowego słowackiemu architektowi i urbaniście Jože Plečnikowi (1872–1957). Pełnił on funkcję architekta Zamku Praskiego do 1934 roku.

Architekt prezydenta

„Ten zamek i jego otoczenie mają szansę stać się wyjątkowym punktem historycznym i nie znam nikogo innego oprócz Pana, kto mógłby tego dokonać,” napisał Masaryk do Plečnika, który pracował wówczas w Akademii Sztuk Pięknych jako profesor architektury dekoracyjnej. Ich współpraca zaowocowała serią zmian wewnątrz i na zewnątrz Praskiego Zamku. Dziełem Plečnika jest na przykład Sala Kolumnowa z miedzianym stropem przy wejściu do Sali Hiszpańskiej, Bycze Schody, łączące południowe ogrody z III. dziedzińcem czy 18-metrowy granitowy obelisk przy katedrze św. Wita. Z wyjątkowym talentem do łączenia starego i nowego w harmonijną całość, Plečnik zmodyfikował również ogrody otaczające Zamek, mieszkanie prezydenta i letnią rezydencję w Lánach.

Kościół jak statek

Plečnik był bardzo wierzący; być może właśnie dlatego jego najlepsze dzieła to budowle sakralne. Godnym podziwu obiektem Plečnika jest Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa na Vinohradach, najpiękniejszy nowoczesny kościółPradze, przypominający mistyczne budowle antycznego Egiptu. Szeroką, 42-metrową dzwonnicę z miedzianą kopułą i krzyżem widać nawet z Praskiego Zamku.

Rękę Plečnika widać też w oryginalnym wnętrzu świątyni, inspirowanym Arką Noego. Nad głónym ołtarzem z białego marmuru szumawskiego unosi się pozłacana postać Chrystusa w symbolicznym sercu, uzupełniona przez sześciu czeskich świętych, Godna uwagi jest też biała platforma, wynosząca w górę dzwonnicę.