Pałac Czerniński

Zamek na Hradczanach to dla każdego turysty w Pradze pozycja obowiązkowa. Niewielu jednak decyduje się na poszukiwanie przepięknej architektury w pozostałych uliczkach na Hradczanach. A szkoda. Oczarowuje nie tylko Loreta pełna barokowej ozdobności, ale także wczesnobarokowy pałac położony dokładnie naprzeciwko. Pałac Czerniński przyciąga swoją majestatycznością, nadaną mu przed 350 laty podczas jego budowy. Dziś w budynku znajduje się siedziba Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a wnętrze służy do celów państwowych. W sezonie turystycznym można jednak podziwiać przyległy ogród barokowy.

Pałac Czeniński przy Placu Loretańskim w Pradze ma swoje „naj”. Jest to najdłuższy budynek barokowy w Republice Czeskiej. Jego frontowa część mierzy 150 metrów długości. Pałac w 1669 roku zbudował czeski szlachcic Jan Humprecht Černín, będący w tym okresie ambasadorem cesarza Austrii w Wenecji.

Rozmiar i monumentalność tego budynku budziły podziw i podkreślały pozycję rodu Černínów, chcących konkurować o prestiż z cesarskim rodem Habsburgów. Wystrój wnętrza jest dziełem najwybitniejszych artystów tamtych czasów, rzeźby na przykład są autorstwa Matthiasa Bernharda Brauna, którego dzieła do dziś można podziwiać choćby na Moście Karola w Pradze czy w kompleksie Szpitala Kuks w Czechach Wschodnich. Wysokie koszty budowy i utrzymania w końcu doprowadziły ród Černínów do bankructwa. Wreszcie w połowie XIX wieku pałac został sprzedany państwu.

Miejsce, w którym pisała się historia

XX wiek nie był jednak spokojnym okresem dla pałacu. Po powstaniu niepodległej Czechosłowacji w 1918 roku pałac został odrestaurowany i zaczął służyć potrzebom Ministerstwa Spraw Zagranicznych, które ma tu swoją siedzibę do dziś. W czasie II wojny światowej podczas okupacji niemieckiej pałac wybrał na swoją siedzibę urzędujący protektor Reinhard Heydrich. Po upadku Żelaznej Kurtyny natomiast został w nim rozwiązany Układ Warszawski, komunistyczna przeciwwaga NATO.

Pomimo tego, że wnętrze pałacu nie jest dostępne dla zwiedzających, istnieje możliwość podziwiać go z zewnątrz, a w okresie letnim otwarty jest niewielki przyległy ogród barokowy.