Pavlovské vrchy leżą w najcieplejszym i prawie najbardziej suchym regionie Republiki Czeskiej, na południowej granicy Moraw z Austrią. Tutejszy region do dziś strzeże tajemnic łowców mamutów, Celtów i zapomniane losy żołnierzy X Legionu Rzymskiego, którzy według legendy rozpoczęli tu uprawę winorośli.
W 1976 roku Pálava została uznana za obszar chronionego krajobrazu, a później za rezerwat biosfery UNESCO. Dla turystyki najważniejszymi punktami startowymi są Mikulov i Pavlov. Obszar z wieloma wyjątkowymi gatunkami roślin ma również bardzo dobre położenie do uprawy winorośli. Jednak żyzny region wokół Pálavských vrchu skrywa znacznie więcej, niż można zobaczyć z siodełka roweru podczas wypraw po rozległych winnicach.
O tym, że tutejszą „ziemię spaloną słońcem“ pokochali już praludzie, świadczą pozostałości palenisk, składowisko kości mamutów, a przede wszystkim słynna na całym świecie figurka – Wenus z Věstonic. Turyści na Pálavie podziwiają także wspaniałe kwiaty, takie jak irysy na Děvínie czy Kočičí skále, piaskowce wielkokwiatowe, które w Czechach już nigdzie indziej nie rosną, a także szałwię etiopską czy owsicę, która rośnie niedaleko Mikulova od końca ostatniej epoki lodowcowej.
Odwiedzić mogą tu Państwo również ruiny Sirotčí hrádek (Zamek Sieroty) i Dívčí hrady. Różne rodzaje skalnych muraw kserotermicznych, zbiorowisk skrajnych, sucholubnych krzewów i ciepłolubnych dąbrów na stokach Děvína nazywane są lasostepem krasowym. Na zachodnim brzegu stawu Nesyt koło Sedlca zachowały się pozostałości słonolubnej roślinności, która w przeszłości była praktycznie powszechna na słonych pastwiskach Moraw Południowych. W okolicy turyści często odwiedzają także ruiny trzech zamków średniowiecznych i ścieżkę dydaktyczną.
O tym, że tutejszą „ziemię spaloną słońcem“ pokochali już praludzie, świadczą pozostałości palenisk, składowisko kości mamutów, a przede wszystkim słynna na całym świecie figurka – Wenus z Věstonic. Turyści na Pálavie podziwiają także wspaniałe kwiaty, takie jak irysy na Děvínie czy Kočičí skále, piaskowce wielkokwiatowe, które w Czechach już nigdzie indziej nie rosną, a także szałwię etiopską czy owsicę, która rośnie niedaleko Mikulova od końca ostatniej epoki lodowcowej.
Odwiedzić mogą tu Państwo również ruiny Sirotčí hrádek (Zamek Sieroty) i Dívčí hrady. Różne rodzaje skalnych muraw kserotermicznych, zbiorowisk skrajnych, sucholubnych krzewów i ciepłolubnych dąbrów na stokach Děvína nazywane są lasostepem krasowym. Na zachodnim brzegu stawu Nesyt koło Sedlca zachowały się pozostałości słonolubnej roślinności, która w przeszłości była praktycznie powszechna na słonych pastwiskach Moraw Południowych. W okolicy turyści często odwiedzają także ruiny trzech zamków średniowiecznych i ścieżkę dydaktyczną.
Jan-Miklin.jpg?width=1280&height=576&ext=.jpg)
.jpg?width=1920&height=1440&ext=.jpg)
.jpg?width=1400&height=933&ext=.jpg)
-216-19190.JPG?width=800&height=533&ext=.JPG)
